Vandaag was een stuk rustiger dan ik verwachtte. Het bordje ‘niet storen’ doet wonderen als je wilt uitslapen tot een uur of elf. Rustig aan wakker worden en het blog van gisteren afronden. Daarna naar Debi gelopen.

De drukste kruising uit de buurt was iets meer uitdaging dan gisteren om 7 uur. Kwestie van kijken hoe de lokalen het doen. Goed blijven kijken, en als je eenmaal gaat lopen niet twijfelen. Ook niet als ze toeteren, want dat doen ze toch wel.

Brunchen op z’n Indiaas. Ik zie toch het verschil niet tussen ontbijt- en lunchgerechten, dus ik vind het prima. Daarna nog een beetje relaxen, wat babbelen met wat familie. Weer naar het hotel gebracht door een neef, want teruglopen kon hij me niet aandoen.

Vanavond was het receptietijd en Prasant en ik worden om 19:00 opgehaald door Ahbinab. Oh nee, dat wordt 19:30. Oh nee, ik ben iets later. Punctualiteit is niet hun sterkste kant, maar dat wist ik al wel. Lekker loslaten en het komt wel goed.

Eigenlijk had ik meer verwacht van de receptie. Het is wel groots opgezet en gaaf om te zien. Maar misschien wel omdat het zo ruim was leek het een beetje leeg. Wel een echte receptie zoals wij die kennen. Je nodigt iedereen uit die je kent en niet wilt overslaan en per saldo is er naar schatting zo’n 500 man voorbij gekomen.

Het bruidspaar staat daarbij met familie op een podium en iedereen gaat daar samen met ze op de foto. In die zin vergelijkbaar met onze recepties, in de rij staan om te feliciteren en door. Alleen dan niet naar de bitterballen en blokjes kaas, maar naar een uitgebreid buffet. Fijn om wat mensen te hebben leren kennen die alles kunnen uitleggen.

Nu wordt het tijd om te gaan slapen. Morgen is de eerste excursie gepland. Puri en Konark. Oude steden, tempels en een beetje uitwaaien aan de Indische oceaan. (Eigenlijk meer de golf van Bengalen.)